Max van den Berg en “”Avanti”” lokken bewoners naar Brasserie Bessemoer..

Op zaterdag 30 juni kwam de geschiedenis van de Tuinwijk op theatrale wijze tot leven. Het muziekkorps Avanti lokte rond 11.00 uur vele Tuinwijkers naar het terrein aan de Bessemoerstraat, waar Commissaris van de Koningin Max van den Berg het Zomerfeest opende. In zijn toespraak ging hij in op zijn rol als wethouder in Groningen in 1973, toen hij het besluit nam de Tuinwijk (en meerdere andere wijken) niet te slopen maar te renoveren. Hij was nog steeds trots op dat besluit en het resultaat.

Als dramatische bijdrage aan het theaterstuk Thuis in de Tuinwijk zwaaide hij echter nog eenmaal de slopershamer boven (een maquette van) de Radijsstraat-Noordzijde, wat echter (net als toen) door Derk Jaap Bessem verhinderd werd, die hem wees op de nu al twee maal totaal gerenoveerde wijk. Van den Berg herinnerde ook aan de grote verdeeldheid tussen bewoners in de toenmalige Tuinwijk. Klik hier voor de video door Feiko van der Veen

 

Dat was meteen de start van het theaterstuk Thuis in de Tuinwijk, waarbij stadshistoricus Beno Hofman op het bouwterrein aan de Bessemoerstraat, geholpen door Tuinwijkjeugd de vier architecten speelde, die rond 1916 – 1925 de wijk gebouwd hebben. Dit met behulp van het schitterende, door bewoner Pier Nijenhuis gemaakt model van de wijk. Vervolgens trokken de toeschouwers naar de Fruitstraat, waar in “”etalages”” van buurtwinkeltjes het dramatische verhaal van wijkbewoonster Sientje een aanvang nam. De gebeurtenissen verscheurden zowel de wijk als haar hart. Had de jonge Sientje werkelijk in de oorlog een relatie gekregen met de als kapelaan in het Moesstraat-klooster ondergedoken David? 

Gedurende de wandeltocht door de wijk o.a. via de achtertuin van Bert Hadders, de woonkamer van woongroep Pimpernel, de Noorderbegraafplaats en het binnenterrein van het Moesstraat-complex bleef het raadsel lange tijd onopgelost. Maar ondertussen passeerden de bezoekers wel zingende nonnen en wasvrouwen, een ook in Sientje geïnteresseerde Corpsstudent in de Flankeurspoort en een groep van rockende buurtjongens bij de voormalige buurtkroeg De Moushorn, die Sientje ook wel zagen zitten. De ontknoping volgde in een schuurtje in de Concordiastraat, waar de doodzieke, oude Sientje, in de vorm van Rosita van Gijlswijk de laatste bladzijden in haar dagboek schrijft en het geheim onthuld. Voor het zover was had een vanaf een balkon van de Radijsstraat zingende Sientje en de langzaam uit de begraafplaats opdoemende zingende nonnen grote indruk gemaakt op het publiek. 

Gedurende de wandeltocht door de wijk o.a. via de achtertuin van Bert Hadders, de woonkamer van woongroep Pimpernel, de Noorderbegraafplaats en het binnenterrein van het Moesstraat-complex bleef het raadsel lange tijd onopgelost. Maar ondertussen passeerden de bezoekers wel zingende nonnen en wasvrouwen, een ook in Sientje geïnteresseerde Corpsstudent in de Flankeurspoort en een groep van rockende buurtjongens bij de voormalige buurtkroeg De Moushorn, die Sientje ook wel zagen zitten. De ontknoping volgde in een schuurtje in de Concordiastraat, waar de doodzieke, oude Sientje, in de vorm van Rosita van Gijlswijk de laatste bladzijden in haar dagboek schrijft en het geheim onthuld.

Via het schuurtje in de Concordiastraat kwamen de bezoekers automatisch weer op het feestterrein in de Bessemoerstraat uit. Hier verzorgden Maik Wolff en Simon Bult in de grote tent de catering, die zo voorspoedig liep dat door opbouwwerker Evert Dagelet steeds opnieuw extra fusten bier aangesleept moesten worden. In en rond de tent werd het een gezellige drukte; de kinderen konden het enorme springkussen uitproberen, geschminkt worden of cupcakes versieren; de volwassenen konden meedoen aan verschillende workshops, zoals tapas maken met Rene Plasma van House of Spice, tango dansen met Margreet Noordhof, en wijnproeven met Jurjen Smeenk, die daarbij ook de relatie tussen wijn en hapjes demonstreerde, iets wat zelden gebeurd. Via een fototentoonstelling opgezet door Gerrie Wijlhuizen konden bewoners het mooiste geveltuintje van de Concordiabuurt en de Radijsstraat aanwijzen. Maar leren illustratietekenen met Gregory Martina of je eigen T-shirt maken met Evelien Bernabela kon ook.

In de tent hingen 16 historische foto’s van de Tuinwijk die aanleiding vormden voor de Geschiedenisquiz. Aan de quiz deden uiteindelijk 20 bezoekers mee. Daarbij werden soms merkwaardige antwoorden gegeven. Meerdere bezoekers meenden, dat in 1992 Erica Terpstra de Tuinwijk had bezocht, terwijl het toch echt minister Ien Dales was. Ook vermeldden meerdere bezoekers een katholiek ziekenhuis of bejaardenhuis in de Moesstraat, terwijl hier nu juist alles behalve bejaarde jonge katholieke vrijgezellen woonden, die echt niet door de nonnen verzorgt hoefden te worden. En nu kon Beno Hofman op deze dag wel 10 maal verteld hebben, dat de Concordiabuurt het katholieke buurtje in de Tuinwijk was, meerdere bezoekers wezen de Studentenbuurt ( nu juist de plek van de “’ongelovige socialisten””) alsnog als danig aan. Maar daartegenover stond dan weer, dat velen het politiebureau in de Moesstraat correct konden aanwijzen en dat het per draadomroep in de Radijsstraat optredende blokhoofd een grote bekendheid had. Luit Dijkstra, nu de langstwonende Tuinwijker (vanaf 1952) en Pieter Mollema wonnen de quiz.

Tenslotte bemande Grunniger Power een infostand over energiebesparing en was er in de Bessemoerstraat een door Maarten Dolle georganiseerde kunstmarkt.

 

Dansfeest

 

Derk Jaap Bessem, Wijkvereniging Tuinwijk